Czym jest Miłość (część 1)

Być może słyszałeś słowo „Prem”, Miłość. Słowo „Prem” jest często na tym świecie wymawiane. Mówimy je zwracając się do naszej matki, ojca, siostry, żony męża, sąsiadów i przyjaciół. Słowem tym zwracamy się nawet ku martwym przedmiotom, takich jak dom, pieniądze i dobra materialne. Słowo „Prem” wymawiamy wszędzie. Po polsku nazywa się to „Miłość”.

Kiedy odbierasz telefon od matki, ojca, brata, siostry, dziecka, czy nawet starszej osoby, słyszysz słowa: „Kocham cię, kocham cię”. Czym jest Miłość? Nikt nie zna jej znaczenia, lecz mimo wszystko każdy je używa. Nawet ci, którzy myślą, że znają znaczenie tego słowa, mylą je z przywiązaniem umysłu. To jest stuprocentowy błąd. Czym jest Miłość? Nikt nie jest w stanie odpowiedzieć na to pytanie. W najlepszym wypadku możemy podać następującą definicję:

Anirvacaniyaṁ Premasvaruṁ

Narad Ji, potomek Boga i syn Brahmy zapytany został, czym jest Miłość. Odpowiedział w następujący sposób; Miłość jest czymś, czego nie można opisać ani przekazać słowami. Miłość jest czymś duchowym, będącym poza zasięgiem fizycznych zmysłów, umysłu i intelektu. Po polsku mówimy „Bóg jest Miłością”. Dokładnie tak. Taka jest definicja Miłości. A ponieważ nie jest możliwe znać Boga, także samo niemożliwością jest znać Miłość. W hinduskiej kulturze słowo „Miłość” zostało zdefiniowane po długich badaniach. Shree Kryszna znany jest jako Satchitanand. Sat-Chit-Anand. Sat znaczy “wieczny”. My nie jesteśmy wieczni, pewnego dnia umrzemy. Bóg jest wieczny, On jest zawsze.

Maya nie jest w stanie przezwyciężyć Boga i dlatego ignorancja nie może zawładnąć Bogiem. Bóg jest wszechobecny, my jesteśmy ignorantami. Dodatkowo Bóg jest Anand: ciągle i zawsze błogi. Bez względu na sytuację, Jego błogość nigdy się nie zmniejsza. Jego błogość jest nieskończona. Jego wiedza jest nieskończona. Jego życie jest nieskończone. Według pism Bóg posiada trzy główne cechy swojej natury. Najważniejszą z nich jest Anand. Veda określa Boga jako Sacchidanand i czasami jako Chidanand. Kiedy mówimy Chidanand, słowo Sat jest wewnątrz Chit. I tak Bóg znany jest jako Anand. 

आनन्दो ब्रह्मेति व्यजानात्
(Taittiriyopanishad, 3.6)

I tak Anand jest główną mocą Boga, gdzie Chit i Sat są Anandy pomocnikami. Esencja Anand znana jest jako Hladini Shakti. Hladini jest najbardziej osobistą mocą Boga. Podobnie jak esencją mleka jest masło, esencją Hladini Shakti jest Miłość.

Hlaadini shakter param saar taar prem naam

I tutaj też następuje stwierdzenie, że esencją Hladini Shakti jest Miłość. Moc Miłości jest tak wielka, że nawet sam Bóg jest pod jej kontrolą. Bóg który jest całkowicie niezależny staje się niewolnikiem Miłości.

परबस जीव स्वबस भगवंता
परम स्वतंत्र न सिर पर कोई

Pisma definiują Boga w następujący sposób; Bóg nie jest pod niczyją kontrolą i Sam kontroluje wszystko. Lecz Miłość podporządkowuje sobie nawet samego Boga.

अहं भक्तपराधीनो

Ponieważ nie rozumiemy jak potężnym uczuciem jest Miłość, źle używamy tego słowa, niepoprawnie. Nieskończoną ilość razy wymawiamy słowa: "Mamo, ja cię kocham, tato, ja cię kocham, droga żono, kocham cię." Używamy to słowo wszędzie nie znając jego prawdziwego znaczenia. Miłość nie jest czymś, co się praktykuje i nie jest to coś, co przychodzi automatycznie. Jest osobistą energią Boga, która jest podarowana indywidualnej duszy nie bezpośrednio, lecz przez pośrednika. On daje Ją przez prawdziwego miłośnika Boga. Przywiązanie umysłu jest przeciwieństwem Miłości. Przywiązanie jest ciemnością, gdzie Miłość jest światłem. Kiedy przywiążesz swój umysł do członków swojej rodziny, jako konsekwencję otrzymasz egzystencje w 8.4 miliona różnych form życia. Rozkochując się w Premi (Miłości) Boga, jako konsekwencję otrzymasz wstęp do Golok i stajesz się w nieskończoność błogi. Kim więc jest Premi? Jest to ten, kto osiągnął prawdziwą miłość Bożą. Mamy dwóch Premis. Jednym jest sam Bóg, a drugim Oświecony Święty. Potocznie nazywani Oni są Premaspad ci, którzy posiadają Miłość. Bóg i prawdziwi Święci mają w sobie Duchową Miłość i ci są prawdziwymi Premaspad i tak zaakceptowani są przez świat.

Mówimy: „Moja matka, mój ojciec, moja żona, mój mąż, oni dadzą nam Miłość”, jednak nikt Miłości nie posiada. Jeden drugiego oszukuje. Matka mówi: „Kocham cię synu”. Syn mówi: „Kocham cię mamo”. Rzeczywistość jest jednak inna, żadne z nich nie ma w sobie prawdziwej Miłości.

न वा अरे पत्युः कामाय पतिः प्रियो भवति, आत्मनस्तु कामाय पतिः प्रियो भवति...
न वा अरे सर्वस्य कामाय सर्वं प्रियं भवति, आत्मनस्तु कामाय...
(Brihadaranyakopanishad 4.5.6)

Mantra ta mówi, że nikt nie kocha kogoś dla jego szczęścia, wszyscy kochają innych dla siebie, mimo to kłamią mówiąc, że kochają innych dla ich szczęścia. Miłość, której motywem jest własne szczęście nazywa się egoizmem.

Arev kaame preme bahut aṅtar
Nijendriya sukh hetu kaamer taatpatya, Krishn sukh taatparya prem to prabal

Gdy kochamy mając na celu uszczęśliwienie swojego Ukochanego kochamy prawdziwą Miłością. Gdy celem jest własne szczęście, jest to „egoistyczne pragnienie”. Miłość można porównać do słońca dającego jasność i ciepło i nie żądającego nic w zamian.

Kaam andhatam prem nirmal bhaaskar

Miłość jest czymś duchowym, czymś, co ma pod swoją kontrolą nawet samego Boga. Nie jest to coś, co można praktykować. Czym jest więc to, co kocha? Umysł? Umysł jest materialny i jako taki nie wie czym jest Miłość. My zadajemy pytanie: czym jest to coś, co nasza święta dusza czuje do Boga? Nazywamy to Miłością, lecz nawet to nią nie jest. Dopiero po realizacji Boga dzięki Bożej Łasce otrzymanej od Guru (Świętego), otrzymujesz prawdziwą Miłość. Do tego momentu poszukujący kocha Boga w celu otrzymania Duchowej Miłości. Nie jest to prawdziwa Miłość. Jest jednak ogromna różnica między miłością do świata, a miłością do Guru. Dlaczego? Ponieważ będąc przywiązanym do świata kontynuujemy naszą egzystencję w kręgu 8.4 miliona form egzystencji. Kiedy natomiast przywiążemy się do Boga i Guru, nasz umysł stanie się czysty.

Załóżmy, że mamy bardzo brudny kawałek materiału, który nie był prany przez miliony egzystencji. Zakumulowało się na nim jedna na drugiej wiele warstw brudu (dobre cechy i grzechy). Teraz zdecydowałeś się go wyprać. Święty powiedział ci, że po wypraniu, możesz w nim przyjąć Miłość. Mówi ci wypierz ten materiał aby był całkowicie czysty. Aby to wykonać potrzebujesz czystej wody.

Prem vaari binu sunu khagaraayi abhyantar mal kabahuṁ na jaayi

Materiał może się zrobić czysty, kiedy wypierzesz go w czystej wodzie.

Bóg i Święci są czyści, ponieważ mają w sobie Duchową Miłość. Po spotkaniu się z Bogiem, indywidualna dusza otrzymuje Bożą Miłość. Wszystkie grzechy zostają odpuszczone.

क्षीयन्ते चास्य कर्माणि...

Znikają trzy rodzaje akcji, trzy udręki, pięć głębi Mayi i pięć chorób intelektu. Teraz on staje się czysty. W kontakcie z czystością nieczyste staje się czyste. Kiedy przepłuczesz swoje usta i wyplujesz do rzeki Ganges, nieczysta woda z twoich ust jednoczy się z rzeką. I ponieważ stała się czysta ludzie piją wodę z Gangesu. Kiedy wrzucisz jakąkolwiek rzecz do ognia, po kontakcie z nim natychmiast staje się czysta. Regułą jest to, że czyste oczyszcza brudne bez zanieczyszczania się.

Kiedy więc twój umysł przywiąże się do Boga i do Guru, twój umysł zostanie oczyszczony. Wtedy twoje czyste serce, dzięki łasce Boga i Guru otrzyma Duchową Miłość. Dopóki twój umysł nie jest czysty dopóty nie ma możliwości przyjęcia Duchowej Miłości. Jeżeli nieczysty umysł otrzyma przemocą Duchową Miłość jego ciało nie będzie w stanie tolerować tego szczęścia i natychmiast zamieni się w popiół. Kiedy żebrak wygra milion złotych, dostaje zawału serca. Nie jest w stanie przeżyć tego fizycznego szczęścia. W jaki więc sposób serce może pomieścić Duchową Miłość, która jest tak ogromna, że nawet Wszechmocny i Wszechobecny Bóg staje się jej niewolnikiem? Najpierw pojemność całego serca musi być oczyszczona.

I tak mamy Premaspad i mamy Premi.

Kochający nie pragnie swojego własnego szczęścia.

On pragnie szczęścia swojego Ukochanego.

Mamy więc inną definicję szczęścia.

सर्वथा ध्वंसरहितं सत्यपि ध्वंसकारणे।
यद् भावबन्धनं यूनोः स प्रेमा परिकीर्तितः

Miłość nie może przestać istnieć nawet kiedy nie ma już jej powodu, ona musi rosnąć. To jest prawdziwa Miłość. Temat ten będzie rozszerzony innym razem.